Sport & Vrije tijd
Veertig jaar Hagenkoor zonder jubileumconcert
ALMELO - Een jubileumconcert voor een volle zaal zit er voor het Hagenkoor niet in. Dat is opvallend voor een koor dat het eerste lustrum in 1988 met een concert opluisterde en dit vervolgens bij het tienjarig bestaan, het 12,5 jarig, 15, 20 en 25 jarig jubileum wel groots vierde. Maar nu het om het 40 jarig bestaan gaat, blijkt de publieke belangstelling voor koorzang zodanig te zijn gedaald, dat het volgens voorzitter Sipke Dronkers niet meer haalbaar is om een jubileumconcert te geven. Eind januari is het 40 jaar geleden dat in toenmalig Cultureel Centrum De Hagen op initiatief van raadslid Arie ten Hoopen een gemengd koor werd opgericht. Door de teloorgang van de textielindustrie verloren veel burgers hun baan en dreigden in een sociaal isolement te raken. Daar wilde Ten Hoopen wat aan doen en hij dacht dat te kunnen in de vorm van een groot gemengd koor. Een mening die werd gedeeld door wethouder Gerrit Stuivenberg (cultuur) en dirigent Henk de Leeuw, bekend van het dansorkest Egerlander Musikanten. Een oproep in het Dagblad van het Oosten leverde 26 belangstellenden op en daarmee werd de basis voor het koor gelegd met als doelstelling de mensen tenminste eenmaal in de week in de gelegenheid te stellen de eenzaamheid te ontvluchten.
Omdat in eerste instantie werd gemikt op mensen die werkloos waren, kreeg het koor in de volksmond de naam Werklozenkoor, maar in de praktijk bleken er maar weinig werklozen deel uit te maken van het koor. Het waren voornamelijk aow’ers, huisvrouwen en mensen met wisselende diensten die deel uitmaakten van het koor. Omdat directeur Niek den Hertog de Kleine Zaal in De Hagen gratis als repetitieruimte beschikbaar stelde, kreeg het koor officieel de naam Het Hagenkoor.
In februari 1983 werd voor het eerst gerepeteerd en zeven maanden later volgde al het eerste grote concert. Onder leiding van dirigent Jan Heerspring – hij had de baton overgenomen van Henk de Leeuw – werd in de kerk van het Prinses Irene Ziekenhuis voor maar liefst 1000 verpleegden op verzoek van De Zonnebloem opgetreden. Onder de bezoekers ook mensen uit het St. Elisabeth Ziekenhuis en de twee Almelose verpleeghuizen. Het eerste jaar werd afgesloten met een optreden tijdens de massale kerstzang in een bomvolle Rembrandthal.
Hoewel het ‘ideaalbeeld’ van een koor van 400 leden nooit werd gehaald, maakten tijdens de hoogtijdagen toch zo’n 170 leden deel uit van het koor dat uit sopranen, alten, tenoren en bassen bestond. Omdat de groep te groot werd, moest uiteindelijk een ledenstop worden ingevoerd.
In de jaren die volgden werd flink geschaafd aan de kwaliteit van het koor en kreeg het in de loop van 1985 zelfs een eigen combo ter ondersteuning. Maar aan externe ondersteuning ontbrak het evenmin. Het Twents Blaasorkest, de Twentse Politiekapel, de Johan Willen Frisokapel en het Deep River Quartet kwamen onder meer voorbij. Ook solisten als het duo Hidding- Schreurs, Anita Meijer, Marco Bakker, Ernst Daniel Smid, de gebroeders Brouwer en Saskia en Serge gaven acte de presence. Het 12, 5 jarig bestaan werd in een bomvol Preston Palace gevierd met medewerking van het orkest van Freddy Golden en zang van Helen Gaasbeek.
Tussen de bedrijven door werd een heus bestuur gevormd, werden de koorleden in een passende outfit gestoken en werd tijdens uitwisselingen in partnerstad Iserlohn het hoogste lied gezongen.
De hoogtijdagen zijn voorbij. Het koor telt nog slechts 35 leden, ‘de harde kern’ volgens voorzitter Sipke Dronkers die naar eigen zeggen de hoge C nog haalt.
‘Koren hebben steeds meer moeite te overleven en dat is ook bij ons voelbaar. Volle zalen behoren tot het verleden en dat is er mede oorzaak van dat wij ons 40 jarig bestaan niet met een jubileumconcert kunnen vieren. Een andere reden is dat wij gedurende de achter ons liggende corona – periode niet aan de opbouw van ons repertoire hebben kunnen werken. Voor optredens zijn wij voornamelijk aangewezen op het circuit van verzorgingshuizen’.
Dat wil niet zeggen dat het jubileum onopvallend aan de leden voorbij zal gaan. Er staat een gezamenlijk diner voor bestuur en koorleden op het programma. Onder hen ook Fenny Uitzetter en Wil Linning. Beide dames zijn er vanaf de oprichting bij en onderschrijven een van de oorspronkelijke doelstellingen: het onderhouden van sociale contacten.
Optimisme en pessimisme klinken door als Dronkers (81) naar de toekomst kijkt.
‘Misschien kunnen wij er over tien jaar een mooi feest van maken! Maar ja, of wij dat nog halen’?
Met een koor dat nu al tegen een gemiddelde leeftijd van bijna 74 jaar aantikt?
door Peter van der Molen
