ALMELO - “Als ik een kriebeltje in de marge ben geweest, dan heeft mijn bestaan er toch toe gedaan”, vertelt Paulien Vrolijk (82). Ze is in haar leven heel vaak door diepe dalen gegaan, maar altijd is ze positief opgestaan en verdergegaan. Ze leeft niet alleen voor zichzelf, maar door veel aan anderen te geven vindt ze steeds zelf kracht om door te gaan.
Paulien Vrolijk is momenteel op maandag, woensdag en vrijdag in het Sportpark te vinden om te zwemmen. Na afloop drinkt ze regelmatig een kop koffie met haar medezwemmers. Dat vindt ze supergezellig. Deze medezwemmers gaven aan dat Paulien het echt verdiend om in het zonnetje te worden gezet. “Ze heeft zoveel meegemaakt. Ze is met haar doorzettingsvermogen en haar altijd positieve instelling een voorbeeld voor velen”, laten haar medezwemmers, waaronder Netty, weten.
Paulien is geboren in Bussum en de eerste zeven jaren van haar leven heeft ze daar gewoond. Ze kwam in Hengelo terecht en vervolgens heeft ze onder andere in Amsterdam en Haarlem gewoond. Ze kwam weer terug naar Twente waar ze in een bibliotheek ging werken. Nadat ze haar drie kinderen had gekregen is ze nog een studie MO Nederlands gaan volgen. Ze werkte overdag en studeerde ’s avonds. “Het was hard werken, maar het is me wel gelukt. Daarna kreeg ik een baan in het onderwijs en heb ik daar nog ongeveer twintig jaar gewerkt, waaronder op het Canisius in Almelo“.
Op haar 34e kreeg ze haar eerste herseninfarct. Ze heeft meer dan een jaar gerevalideerd en hele goede hulp gehad. Ze heeft er alles aangedaan om weer mee te kunnen in de maatschappij. Ze kreeg nog meer tegenslagen, maar wil liever niet alles opgesomd hebben. Ongeveer zeven jaar geleden overleed haar man. Daarna heeft zij een appartement gevonden met een prachtig uitzicht. Ze woont er graag.
Anderhalf jaar geleden kreeg Paulien opnieuw een infarct en moest ruim een half jaar revalideren in het Borsthuis in Hengelo. “Ik kreeg daar hele goede verzorging en begeleiding”, aldus Paulien. Er werd haar gevraagd wat haar verdere doelen zijn. “Zwemmen en fietsen”, antwoordde ze resoluut. Daar heeft ze keihard aan gewerkt. Ze moest haar gewone fiets inruilen voor een driewieler en kocht meteen een hele stevige fiets waar ze wel mee uit de voeten kon. In het Borsthuis maakte ze regelmatig gedichten voor medepatiënten en pepte hen op om weer door te gaan. Zelf kreeg ze in die tijd van heel veel mensen een opbeurend kaartje. Het zijn er zoveel dat ze een hele slaapkamermuur mee behangen heeft.
Ze schreef vele gedichten. Dit kleine gedicht is er één van:
Het leven een gedicht
Een gedicht met maar één strofe
Liefde en leven
Vaak maar heel even
Ziekzijn en doodgaan
Weg uit dit bestaan
Paulien is zelf enig kind en ze droomde altijd van een groot gezin. Ze kreeg haar eerste kind op het haar 24e, daarna duurde het zes jaar voor ze een tweede kind kreeg. Daarna werd haar vanwege haar medische geschiedenis zeer sterk ontraden nog een zwangerschap te beginnen. Op haar 38e werd ze spontaan zwanger van de derde. Het ging allemaal goed en ze was en is heel blij met haar kinderen.
In september j.l. is Paulien nog met haar driewieler in een sloot beland in de omgeving van Reutum. Ze kwam net terug van een bezoekje aan Ootmarsum. Door adequaat handelen van onder andere een 12-jarig meisje uit Reutum heeft Paulien het ongeval overleeft. Ze heeft hard gewerkt om weer te kunnen fietsen en zwemmen.
Ze gaat sinds enkele weken weer met haar driewieler opstap, waaronder naar het zwembad waar ze weer in het water te vinden is. Ze is ook heel blij dat ze weer zelfstandig in haar appartement kan wonen. Paulien weet dat ze gauw kan vallen, maar ze heeft allerlei handelingen geleerd om dit zoveel mogelijk op te vangen. Ze heeft veel gebruik gemaakt van een ergotherapeut. “Ik hoop dat ik voorlopig niet val en nog heel lang in mijn appartement kan blijven. Ik volg Italiaanse les en ben ook al weer actief als mantelzorger“, vertelt ze met een stralende lach.
